o an

ölüyoruz

habersiziz

aynı evin taşı olduğumuzdan.

 

bizi duvar dibinde yıkıyorlar;

o düşüyor zamana,

zaman, nedir bendeki eskisi?

 

bir duvar dibinde büyütüyorlar bizi,

ellerimizi seviyorlar,  ağzımızın kirli,

sözcükler salya-sümük kapı eşiğinde,

ruhumuzun çivisi kayıp

o bilmiyor kendinden çıkıp gittiğini

 

aynı hanede bağımız kopuk bizim,

kaderi sen yazmadın biliyorum

ama sana yazıyorum bil diye.

öp diye  ve bağışlama!

vaktinden önce gidenleri

 

beni senle sınıyorlar,

bilmiyorlar hayattan öğrenilir insan;

yalan varsa yalnızlık da vardır;

bütün bunlar, yaşlı bir rüyanın sancısıdır,

ölülerin koca gürültüsü işte …

 

 

Akköy Kültür-Sanat- Edebiyat Dergisi

2016, Ocak-Şubat- Mart Sayısı.