yine öyle ör saçlarını, yine geçirip düğümünden

zor evet, anlıyorum sen yine tut ellerini hayatın,

öp, okşa…

petunyalar uyanmıştır şimdi,

rüzgar çoktan kapatmıştır kapıyı,

bir öyküye aşina ne çok dal kırılmıştır geriye

görkemli bir dalganın delmesi gibi çok güz sabahı geçti göğsümden,

hep böyle bekledim

yeniden bakıyorum;

kokulu bir akasya açsın diye bahçede, körpe bir kuş kanatlansın

insan için bir umut var evet.

Akköy Kültür-Sanat- Edebiyat Dergisi