yine öyle ör saçlarını, yine geçirip düğümünden
zor evet, anlıyorum sen yine tut ellerini hayatın,
öp, okşa…
petunyalar uyanmıştır şimdi,
rüzgar çoktan kapatmıştır kapıyı,
bir öyküye aşina ne çok dal kırılmıştır geriye
görkemli bir dalganın delmesi gibi çok güz sabahı geçti göğsümden,
hep böyle bekledim
yeniden bakıyorum;
kokulu bir akasya açsın diye bahçede, körpe bir kuş kanatlansın
insan için bir umut var evet.
Akköy Kültür-Sanat- Edebiyat Dergisi